زالو جانور عجیبی است که صد ها سال است از آن به صورت زنده یا فرآورده برای درمان انواع بیماری ها استفاده می شود. پس از ظهور پزشکی مدرن استفاده از زالو به تدریج به فراموشی سپرده شد. اما جالب اینجاست که پس از سال ها، باز هم استفاده از زالو در بسیاری از کشور های دنیا حتی در کشور های پیشرفته رایج شده است، چنانچه اکنون زالو را با عنوان جراح کوچولو می شناسند. زالو هنگام مکیدن خون مواد متنوعی ترشح می کند خواص این مواد به شرح زیر است:

خاصیت بی حس کنندگی

خاصیت گشاد کنندگی عروق

خاصیت ضد انعقادی

خاصیت آنتی بیوتیکی

خاصیت ضد التهابی و ضد لخته ای

خواص درمانی زالو آنچنان زیاد است که کرسی زالو درمانی دانشگاه سن پترزبورک اعلام می کند ما معتقدیم هر پزشکی اعم از جراح، اونکولوزیست، ارتوپد، دندانپزشک، ژنیکولوژیست و ... باید توانایی های درمانی زالو را بشناسد و از آن استفاده کند. زالو توانایی درمان گروه متنوعی از بیماری ها نظیر زخم معده، کولیت، پروستاتیت، برونشیت، التهاب های کبد و کیسه صفرا، گاستریت، همورویید، بیماری های پوستی، اسپاسم عضلانی، واریس، نا زایی، آدنوم پروستات، ناباروری مردان، کاهش میل جنسی، الکلیسم، ترک اعتیاد مواد مخدر را دارد.

نام علمی: زالو

نام انگلیسی:  Himudomedicindlis

نام ها در زبان فارسی: علق، زالو، زلو، دیوچه

به زبان ترکی: سلوک

خصوصیات: معروف ترین زالو ها، زالوی پزشکی است که جزو گروه خونخواران است. رنگ زالوی پزشکی متنوع است و غالبا زیتونی، سیاه یا قهوه ای و یا حنایی مایل به سیاه است. زالوی پزشکی از گونه های زالوی آرواره دار بی خرطوم است.

زالو توانایی بسیار زیادی در تولید بزاق دارد . به طوری که وقتی به میزبان می چسبد بزاق مترشحه از زیر بدن زالو سرازیر می شود. بزاق حاوی یک ماده ضد انعقاد به نام هیرودین است. چند قطره بزاق دهان زالو قادر است مقدار زیادی خون را به صورت مایع نگه دارد و مانع لخته شدن خون شود برای این کا ربزاق خود را همزمان با مکیدن به داخل محل تزریق میکند بنابراین بدن بیمار از خواص بزاق زالو نیز بهره مند میگردد.

آنزیم های مهم شناخته شده در زالو:

هیرودین: هیرودین شناخته شده ترین آنزیم زالو و قوی ترین ماده ضد انعقادی موجود می باشد و از هپارین قوی تر است. عمل هیرودین به وسیله عوامل دیگر موجود در زالو تقویت می شود که فعالیتی مشابه روی گردش خون دارند. این عوامل عبارتند از: همنتین و آنتی هیستامین.

بدلین: این یک آنزیم مهار کننده پروتئاز مانند تریپسین، کیمو تریپسین یا پلاسمین است که فاکتور های تورم و پخش شدن در بافت میباشد.

آپیراز: آپیراز یک آنزیم قوی ضد تجمع پلاکت ها می باشد که باعث بهتر شدن جریان خون می شود.

اگلین: اگلین یک آنزیم ضد تورم است، ضد اکسیداسیون و ضد رادیکال نیز میباشد.

داستاببلاز: این آنزیم که قدرت ضد تجمع پلاکتی بسیار قوی دارد عملش از بین بردن لخته خون می باشد

داستابلاز: این ماده هم به عنوان فاکتور بخشی هم به عنوان آنتی بیوتیک عمل میکند.

لیپاز ها و استراز ها: لیپولیتیک دارند و چربی را آب میکنند

یک ماده بی حس کننده: وقتی زالو پوست را نیش میزند زخمی به شکل ستاره سه شاخه میکند که کاملا بدون درد می باشد.

آنتی الاستاز: این ماده از طریق کنترل عمل الاستاز فعالیت می کند.

ماده گشاد کننده رگ: این ماده که هنوز به طور رسمی مشخص نشده است بسیار شبیه هیستامین می باشد.

بیماری های قابل درمان با زالو:

بیماری های پوستی- جوش

صدمات

جراحی پلاستیک و پیوند اعضا

بیماری های دستگاه حرکتی

آرتروز

رماتیسم مفصلی

تورم چشم ها

بیماری های گوش

بیماریهای قلبی عروقی و تنگی عروق

اختلال گردش خون

اسپاسم و درد های عضلانی

با زالو اندازی روی مناطق دردناک میتوان درد را کاهش داد و اسپاسم را مرتفع نمود.

 

مطلب ارسالی توسط یکی از دانشجویان داروسازی

منبع: مجله نسخه آزاد